Eshe
Lank, lank gelede, in die land van Lamram was daar ´n magtige, wellustige koning. Die koning het nie minder nie as twintig vrouens gehad, een so mooi soos die ander, maar een mooier as al die ander. Omdat die koning die Koning was, het hy elke aand besluit watter een van die twintig vrouens by hom moes slaap. En omdat hy die koning was, mag die uitverkore vrou nooit weier om die beentjies oop te maak as die koning daar wou in nie.
En daarom was dit vir die Koning so ´n groot skok toe die mooiste van sy mooiste vroutjies een aand, toe hy sy goue staf vir haar wys, vir hom gesê het om met homself te loop speel, sy het nie lus vir sy drifte nie. Nodeloos om te sê, omdat die koning die Koning was en die groot koning nie nee van niemand vat nie, veral nie van ´n vrou nie, het haar fraaie koppie gewaai. Onthoofding was destyds al ´n vrolike tydverdryf van manne met min verstand en baie mag.
Gekrenk in sy eer en belustig deur bloed laat soek die Koning ´n waardige plaasvervanger vir sy oorlede mooiste onder die mooiste, nou koplose vroutjie. ´n Moeilike taak is dit gewis. Die meisie moet mooier as mooi wees, en sy moet ´n maagd wees natuurlik. Die koning stel nie belang in gebruikte artikels nie. En waar kry jy in daardie tyd ´n meisie wat nog ´n maagd is op sewentien jarige ouderdom? Miskien nog op vyftien, maar twaalf is moontlik die beter roep.
Tienermeisies word by die honderde aangery of soos vee aangedryf na die paleis toe, sommige meld vanself hoopvol aan, ander word teen hulle sin gedwing om te gaan. By die paleis word die stof en die beesmis van hulle af gewas en geskrop en hulle word ontvlooi en ontluis, en toe gekeur. Die mooistes word weer gewas en weer geskrop en met welriekende olies gesmeer. Die bos en die plaas en die agterstraat word uit hulle geboender en hulle word geleer om soos beskaafde mense met die hand te eet en seksie te loop en te praat en aan te trek voor hulle soos perde voor die wellustige hings van ´n koning geparadeer word sodat hy vir hom die mooiste kind as objek vir sy drifte kan kies.
Op die parade van vlees vang een besonder mooi, jong meisie die koning se oog. Uitlokkend geklee, met die regte goed wat op die regte plekke uitsteek en uithang, staan sy listig daar, Eshe, wat beteken ‘lewe’ maar ook ‘onsterflik’ in haar taal. Die mooiste, mooiste kind. Die Koning dink hy is die jagter, sy weet hy is die prooi.
By die aanskoue van soveel skoonheid, slaan die koning se koerasie vas in die rooi, sy tong hang uit van die lus en met sy goue staf orent sê hy; dis die een. Daardie nag leer die kind wat dit werklik beteken as die koning herhaaldelik sy strome van seën spasmodies oor jou uitstort.
En toe vergeet die koning van haar en gaan aan met sy taak om te regeer oor sy onderdane, hulle te onthoof en te fusileer en te gesel waar nodig, en om sy ander negentien vroue aan sy drifte te onderwerp. Eendag op straat gebeur dit dat een van die koning se menigte onderdane sy ballans verloor en hy per ongeluk teen die Koning stamp. Die koning vererg hom bloediglik en skreeu onmiddelik “die vuurpeloton vir jou, jou imbesiel!” Die wagte storm nader en slaan die man met geweerkolwe teen die kop, en hulle skop hom ongenadiglik toe hy bly lê. Maar die Koning bedink homself weer dadelik toe sy wagte die man wegsleep om hom te gaan vermoor.
“Wie is daardie man?” wil hy woedend weet. “Wat is sy naam?” Toe sy wagte hom meedeel dat die man se naam Xordai is, en dat hy die leier van die Xerbo volk is wat die koning self as slawe aangekeer het, was sy oordeel onverbiddelik. “Maak hom dood, hom en sy nageslag en sy voorgeslag en almal wat deel van sy volk is. Versamel hulle op pleine in stede en in dorpe. Versamel hulle van landerye waar hulle werk en agter veetroppe. Op die laaste dag van hiedie maand moet julle dit doen, en dan moet julle hulle dood maak, man, vrou en kind. Wis hulle uit met masjiengeweer en swaard. Dit sal hulle leer om aan my, die Koning, te durf raak.
Toevallig was Xordai die pa van Eshe. Die mense laat weet toe vir Eshe van die koning se bevel, en sy laat weet hulle om nie bekommerd te wees nie, sy sal die ou bronstige kapater ´n les leer. Maar dit is makliker gesê as gedaan, want geen een van die koning se vrouens mag na hom toe gaan as hy hulle nie beveel het om na hom toe te kom nie. Nie eens die mooiste een nie. Indien sy dit sou waag, en dit geval die ou hings nie, is die kanse goed dat hy nie sy goue staf vir haar sal lig nie, en dan sal haar kop, sonder uitsondering, afgekap word. Maar Eshe is ´n listige, onweerstaanbare jong meisie. Sy smeer haar lyf met welriekende olie. Sy trek ´n deurskynende tabbert aan en laat haar hare uitlokkend oor haar kaal skouers val. So wag sy die koning op pad na sy kamer daardie aand in. Uitlokkend, wulps, polsend van sensualiteit.
Soos sy verwag het, kan die Koning nie sy wellus beteul nie. Hy wys sy goue staf onmiddelik vir haar en sy nooi hom na haar kamer toe. Daar bestorm hy haar en skeur die sysagte tabbert van haar lyf af, maar sy dans speels van hom af weg en skink vir hom ´n glas wyn. Hy slaan dit gulsig weg en gryp na haar, maar sy ontwyk hom weer.
“Jy kan alles kry wat jy wil hê,” sê sy en vlei haar uitlokkend teen hom aan, “maar eers moet jy my iets belowe”.
“Enige iets,” sê hy bewend van opwinding, “die helfte van my koningkryk vir jou heuningpot, vra net en jy kry dit.”
“Ek hoor jy het ´n dekreet uitgevaardig waarvolgens jy my wil laat dood maak” sê sy saaklik en gaan lê uitlokkend op die bed.
Hy gaan sit by haar en streel sag oor haar borste. “Waar kom jy aan die nonsens?” vra hy geskok. “Ek sal jou nooit laat doodmaak nie! En as daar so ´n dekreet bestaan, dan is dit nou gekanseleer.”
“Dis gaaf van jou,” sê sy en trek hom nader en soen hom op die wang. “Teken net gou hierdie dokument om jou belofte te bevestig.” Sy bring ´n papier tevoorskyn waarop daar iets geskryf staan en hy teken dit dadelik sonder om dit te lees.
Sy glimlag liefies vir hom en help hom uit sy klere uit. Teen hierdie tyd is die koning al rasend van drif. Sy gaan lê weer uitlokkend op die bed en hy bespring haar soos ´n wilde dier.
“Ons moet net nog een klein probleempie uit die weg ruim,” sê sy skalks en slaan haar bene om sy lyf. “Jy het ook ´n dekreet uitgevaardig om my pa en al sy mense uit te wis. Jy moet daardie bevel ook kanseleer en hulle die reg gee om hulleself vir een dag lank te verdedig teen enige iemand wat hulle wil dood maak, dan gee ek jou die beste tyd wat jy al ooit in jou lewe beleef het,” sê sy en woel haar onderlyf driftig teen hom aan.
Die arme man kry amper die stuipe. “Dis gekanseleer,” hyg hy. “Daar bestaan nie meer so ´n bevel nie, hulle kan maak net wat hulle wil!” En daarmee teken hy koorsagtig die stuk papier wat sy weer voor hom hou, en toe brul hy van plesier tot laat in die nag.
En toe hy uitgeput opstaan om na sy eie kamer toe te gaan, fluister sy met haar warm asem sag in sy oor “kom more aand weer en ek belowe jou nog meer plesier as wat jy nou gekry het.”
Die volgende dag stuur Eshe die getekende dokumente aan die koerante en die bevelvoerder van haar pa se weerstands beweging. Hulle mobiliseer onmiddelik, bevry Xordai en vermoor 700 van die koning se soldate.
Daardie aand gaan die Koning weer na Eshe se kamer, want soveel genot in die kooi het hy in sy lewe nog nie ervaar nie. Hy vind Eshe in al haar verlydelike skoonheid gereed vir ´n nag van passie, maar eers rig sy weer ´n versoek tot die Koning terwyl sy uitlokkend van haar klere ontslae raak.
“Daar is nog van jou mense wat my mense probeer dood maak,” pruil sy terwyl sy sonder ´n draad klere tergend om hom dans. “Gee my mense die reg om hulleself vir nog een dag te verdedig teen die wrede aanslae teen hulle en hulle vrouens en kinders, en ek is jou slaaf vir die res van die nag.” Sy dans met haar warm lyf in sy omhelsing in en soen hom vurig terwyl haar tong listig deur sy lippe woel tot diep in die donker grot van sy mond.
Die koning voel lighoofdig van opwinding. Sy lende pyn van wellus en daarom teken hy die dokument wat sy vir hom gee koorsagtig, en toe gooi hy haar met geweld op die bed neer.
Die volgende dag word vyf en sewentig duisend van die koning se soldate uitgewis, en voor die koning dit besef was Eshe en haar pa en sy mense in beheer van sy land. Nou was dit hulle beurt om koppe, hande en voete af te kap en die vyande van die Volk met panga en masjiengeweer uit te moor.
My koningkryk vir jou heuningpotjie, was die Koning se wellustige versugting. Hy het sy koningkryk verloor in ruil vir twee nagte van plesier, en vreemd genoeg was ook die heuningpotjie skielik nie meer tot sy beskikking nie.
Eshe is dansend om die kampvure vereer as die heldin van die volk en is vir geslagte daarna as rolmodel vir alle vroue en dogters voorgehou. Dit word elke moeder se versugting dat haar dogter ‘n Eshe sal wees, die onskuldige meisie wat onmenslike lyding sal trotseer ter wille van haar mense.
Deel hierie met jou maters
Read Full Post »
SkalkSkryf 